Τα μεγάλα εργοστάσια ( Ασπιώτη - Δεσύλλα - Ζαφειρόπουλου ) είχαν ξεκινήσει τις δραστηριότητες τους γύρω στο 1870, δηλαδή ούτε μιά δεκαετία από την ένωση της επτανήσου με την Ελλάδα, μετά από την 50-χρονη κηδεμονία των Αγγλων ( 1814 - 1864 ). Ο Ασπιώτης διατηρούσε ήδη στο Λονδίνο ένα εργοστάσιο και είχε φέρει όλη την τεχνογνωσία που υπήρχε εκεί, μαζί με τη διοικητική πείρα.

Είχε ιδρυθεί στο εργοστάσιο σταθμός α' βοηθειών για το προσωπικό με δυό κλίνες, μόνιμο γιατρό και νοσοκόμο, και παρέχονταν στο προσωπικό του ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη, επίσης προσφέρονταν μεσημβρινό φαγητό σε όλους τους εργαζόμενους με το συμβολικό ποσό των 35 λεπτών ( της δραχμής ) ημερησίως. Ανοίγονταν επίσης λογαριασμός στις ανύπαντρες εργάτριες που τους δίνονταν όταν παντρέυονταν, καθώς και έκτακτες εισφορές σε περιπτώσεις μεγάλων αναγκών. Οργανώνονταν ακόμη θεατρικές παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις.

Τα παραπάνω ήταν πρωτοφανείς παρεμβάσεις για τα δεδομένα εκείνης της εποχής στις σχέσεις εργοδοτών και εργαζομένων.

Το μεροκάματο κατά τη δεκαετία του 50 ήταν γύρω στις 50 δραχμές και στα ερωτηματολόγια από τα οποία συλλέξαμε αυτές τις πληροφορίες ζητήσαμε για να γίνει σύγκριση και την αξία από διάφορα άλλα όπως το 1 κιλό ψωμί που έκανε 1 δραχμή, ή ο λογαριασμός του ρεύματος που ήταν γύρω στις 60 δρχ. και η εφημερίδα 1,5 δραχμή.

( Αν λοιπόν σήμερα 1 κιλό ψωμί κάνει περίπου 1 ευρώ, αυτό σημαίνει ότι το τότε μεροκάματο αντιστοιχεί περίπου στα σημερινά 50 ευρώ  ).

Tο 1911 ο “Αλληλοβοηθητικός Εργατικός Σύνδεσμος Κέρκυρας” ο οποίος την ίδια χρονιά στήριξε μια 7ήμερη απεργία στο εργ. Δεσύλλα, αλλά και ένα χρόνο αργότερα για να μειωθεί η εργασία από 14 σε 12 ώρες ημερησίως. Το 1920 δημιουργήθηκε το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο.

Εργάτριες της χαρτ/ίας Ασπιώτη 1879

Εργάτες της αλευροποιίας - μακαρονοποιίας Ζαφειρόπουλου

Στο τμήμα κυτιοποιίας της Χαρτοποιίας Ασπιώτη εργάζονταν κυρίως παιδιά

Το θεραπευτήριο - Χώρος για εργάτριες της χαρτοποίας Ασπιώτη που ασθενούσαν

Το εστιατόριο των εργατών της χαρτοποίας Ασπιώτη