Από τα μέσα του 19ου αιώνα αναπτύσσονταν στην Κέρκυρα μικρές βιομηχανικές μονάδες που ταχύτατα εξυπηρετούσαν όχι μόνο τις τοπικές ανάγκες, αλλά και το γειτονικές ηπειρωτικές περιοχές.

Στα χρόνια μετά την Ένωση (1864) η Κέρκυρα αναπτύσσεται βιομηχανικά και χάρη στο λιμάνι της γίνεται ένα από τα κυριότερα διαμετακομιστικά κέντρα της Ελλάδας. Σημαντικό ρόλο στην πρόοδο του εμπορίου έπαιξε η διάνοιξη του καναλιού του Σουέζ (1869) και της διώρυγας της Κορίνθου (1893).

Με την ανάπτυξη των ιταλικών δραστηριοτήτων και εμπορίου στο νησί, Κερκυραίοι μεγαλέμποροι προμηθεύονταν εξελιγμένα για την εποχή μηχανήματα ιδρύοντας εργοστάσια, τα περισσότερα από τα οποία θα διατηρηθούν μέχρι και τη δεκαετία του 1980.

Η αποδυνάμωση οικονομικά άρχισε μετά τους Βαλκανικούς πολέμους ( τότε η 'Ηπειρος απέναντι απέκτησε και δικά της λιμάνια) και στη συνέχεια με τη Μικρασιατική καταστροφή, όπου πλήθη φτηνού εργατικού δυναμικού συνέρρεαν στον Ελλαδικό χώρο. Τη χαριστική βολή δέχεται κατά τη δεκαετία του 50, όταν το υποχρεωτικό κύμα αστυφιλίας έδωσε νέα ώθηση στις βιομηχανίες της ηπειρωτικής χώρας.

Εκείνη την εποχή άρχισε λοιπόν μια σημαντική μετανάστευση προς την Αθήνα και προς το εξωτερικό με αποτέλεσμα μέσα σε 10 χρόνια ο πληθυσμός της Κέρκυρας να μειωθεί αρκετά, αφού κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μιά καινούργια "βιομηχανία" αυτή του μαζικού τουρισμού επρόκειτο να αναπτυχθεί τις επόμενες δεκαετίες.

Πριν από την ανάπτυξη του τουρισμού, στα τέλη της δεκαετίας του ΄50, είχαν απομείνει μόνο πέντε εργοστάσια.: Οι αλευρόμυλοι Δαλιέτου-Μπάκλη και Ζαφειρόπουλου, η Χαρτοποιία Κέρκυρας, η Ελαιουργία και το Εργοστάσιο Δεσύλλα.

Από τα εργοστάσια εκείνης της εποχής υπάρχουν ακόμη 2 τα οποία δεν έχουν ακόμη κατεδαφιστεί και μένουν "στοιχειωμένα" για 20 περίπου χρόνια από όταν σταμάτησε η λειτουργία τους. Σκουριασμένα παλιοσίδερα, και εγκαταστάσεις που για πολλά χρόνια δεν πειράχθηκαν, θυμίζουν σήμερα μόνο στους παππούδες και στις γιαγιάδες μια εποχή που η Κέρκυρα ζούσε από μιά διαφορετική οικονομία. Οι δυό αυτοί χώροι είναι το εργοστάσιο του Δεσύλλα στη Γαρίτσα και η ΑΕΒΕΚ στο Μαντούκι.

"Εργ.Δεσύλλα" σήμερα ( 20 χρόνια μετά το κλείσιμο )

ΑΕΒΕΚ ( Μαντούκι 20 χρόνια μετά το κλείσιμο )

Αλευροποιία Ζαφειρόπουλου

( όταν κατεδαφίζονταν  )

Βιομηχανική περιοχή στην Αβραμίου ( Παλλάδα )