α) Κονσ/ποιία Μπερνιέ

β) Παγοποιία Δημουλίτσα

γ) Βερνίκια Δέντε

δ) Βυρσοδεψείο Τσίπη

ε) Ομπρελοποιία Φέρου

στ) Ψάθ. πίλων Φρασκόνη

ζ) το ξυλουργικό εργ. Ασπιώτη,

η) Αλιπάστων Μακρίδη,

θ) Ελαιόπανων Ζερβού,

ι) Πυρηνοελαιουργείο Κουρούκλη - Καλλίνικου, 

ια) το εργ. πάγου Δον. Δημουλίτσα  

ιβ) Σιδηροβιομηχανικών προϊόντων Ραβέζε  κ.λ.π.

Οι κηροποιίες διέθεταν εγκαταστάσεις για την παραγωγή παραφίνης και στεατίνης, απαραίτητα συστατικά των κεριών. Λόγω των αιτιών που περιόρισσαν τις δραστηριότητες και των άλλων εργοστασίων μετά το Β'Παγκ.πόλεμο, κατάφεραν μόνο σε ένα μικρό ποσοστό να επαναλάβουν τις εργασίες τους.

Τα βυρσοδεψεία πριν το Β'Παγκ. πόλεμο αριθμούσαν 2 μεγάλα εργοστάσια συνολικής ισχύος 100 ίππων και μερικά μικρότερα. Γύρω στο 1950 υπήρχαν 11 μικρά που παρήγαγαν μόνο σολοδέρματα και βακέτα, που καταναλώνονταν στο νησί. Υπήρχε ακόμη βερνικοποιία, χειροκτιοποιία.